Όπως στις περισσότερες πολυγονιδιακές ασθένειες, υπάρχουν κύριοι και δευτερεύοντες αιτιολογικοί παράγοντες. Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η κύρια αιτία είναι ότι υπάρχει ελάττωμα των οστών, αλλά η ασθένεια είναι μια αποτυχία των μυών και άλλων μαλακών ιστών να κρατήσουν την άρθρωση του ισχίου με πλήρη ομοιότητα.
Οι φυλές που είναι πιο επιρρεπής στην δυσπλασία ισχίου αναπτύσσονται και ωριμάζουν πιο γρήγορα από ό,τι εκείνες στις χαμηλού κινδύνου ομάδες. Ξεκινώντας κατά τη γέννηση, η ομάδα υψηλού κινδύνου παίρνει βάρος γρήγορα. Τα κουτάβια αυτών των φυλών είναι λαίμαργα, τόσο όσο θηλάζουν όπως και όταν αρχίζουν να λαμβάνουν συμπληρωματική τροφή. Σε μια μελέτη που περιλαμβάνονται 222 γερμανικοί ποιμενικοί, το 63% των σκύλων που ζύγιζαν περισσότερο από ό,τι ο μέσος όρος της ομάδας αυτής σε ηλικία 60 ημερών ήταν δυσπλαστικοί στο πρώτο έτος της ηλικίας τους, ενώ μόνο το 37% αυτών με μικρότερο από το μέσο όρο έγιναν δυσπλαστικοί. Το ίδιο παρατηρήθηκε και σε άλλες φυλές με υψηλό ρίσκο δυσπλασίας.
Η δυσπλασία ισχίων δεν έχει αναφερθεί σε άγρια σαρκοβόρα ζώα, όπως οι λύκοι και αλεπούδες. Μια μελέτη του τρόπου διεξαγωγής της ανάπτυξής τους διαπίστωσε ότι τα νεογνά είχαν αργή ανάπτυξη και καθυστερημένη ωριμότητα. Τα νεαρά κουτάβια ήταν γεννημένα σε φωλιές. Σαν νεογέννητα, είχαν λάβει τροφή τους από θηλασμό κατά τη διάρκεια των πρώτων λίγων εβδομάδων. Όταν ήταν υποχρεωτική περισσότερη τροφή, η μητέρα σκότωνε τρωκτικά και τα έφερνε στο κρησφύγετο ή το έτρωγε το ζώο, όπου σκοτώθηκε και στη συνέχεια επέστρεψε στην φωλιά όπου τα τρωκτικά δίνονταν μασημένα στα νεαρά κουτάβια.
Τα μικρά σαρκοφάγα ζώα ήταν αρκετά ώριμα για να κυνηγήσουν 6 έως 10 μηνών. Η ποσότητα τροφής που λάμβαναν τα αναπτυσσόμενα κουτάβια ήταν περιορισμένη. Αυτό προκάλεσε τα κουτάβια να ωριμάζουν αργά και να παραμένουν λεπτά και ελαφριά για το μέγεθος του σώματός τους.
Ένα τέτοιο περιβάλλον ευνοεί την ολοκλήρωση της οστεοποίησης και αναπτυξιακής ωριμότητας των συνδέσμων πριν οι γοφοί μπορούσαν να πάθουν πιθανό τραυματισμό ή δυσαρμονία, από υπερβολικές εξωγενείς δυνάμεις (π.χ. το υπερβολικό βάρος σώματος).
Συμπερασματικά πρέπει να δίνουμε τεράστια προσοχή κατά την ανάπτυξη των κουταβιών.
1. Να μην έχουν περιττό βάρος, ειδικά οι μεσαίες και μεγαλόσωμες φυλές.
2. Περιορισμένη και ήπια άσκηση μέχρι να ολοκληρωθεί η ανάπτυξη.
Διαβάστε επίσης τα άρθρα:
