Ο σκύλος είναι το ιδανικό κατοικίδιο για κάθε άνθρωπο που θέλει ν’ απολαμβάνει ανιδιοτελή αγάπη στην καθημερινότητά του. Ωστόσο, οι ιδιοκτήτες θα πρέπει να φροντίζουν επιμελώς τον τετράποδο φίλο τους, καθώς είναι πολύ πιο ευάλωτος σε μια πληθώρα παρασίτων απ’ όσο θα φανταζόταν κανείς. Παρακάτω θ’ αναφερθούν τα πιο επιβλαβή και συχνότερα έξω-παράσιτα που προσβάλλουν το σκύλο.

Με τον όρο εξωπαράσιτα, περιγράφονται εκείνα τα παράσιτα τα οποία διαμένουν επάνω στην επιδερμίδα του ζώου, μέσα στους θυλάκους των τριχών ή στον έξω ακουστικό πόρο.

Επιδερμικά παράσιτα : Σε αυτά συγκαταλέγονται οι ψύλλοι, άπτερα έντομα τα οποία αποικίζουν την επιδερμίδα, προκαλώντας αλλεργική από ψύλλους δερματίτιδα. Οι ψύλλοι προκαλούν αναιμία, έντονο κνησμό (φαγούρα) με απώλεια του τριχώματος και αυτοτραυματικές αλλοιώσεις. Ευδοκιμούν κυρίως από τον Αύγουστο έως τον Οκτώβριο και αρκετές φορές δεν γίνονται αντιληπτοί από τον ιδιοκτήτη παρά μόνο σε περιπτώσεις έντονης παρασίτωσις.



Με αντίστοιχη συχνότητα, τα ακάρεα διαφόρων ειδών, προσβάλλουν την επιδερμίδα του σκύλου δημιουργώντας στοές. Ευθύνονται για την ατοπική δερματίτιδα. Το πιο διαδεδομένο άκαρι θεωρείται το Sarcoptes scabiei, το οποίο προκαλεί την σαρκοπτική ψώρα. Αυτή η μορφή ψώρας απαντάται συνήθως στα πτερύγια των αυτιών, στην οπίσθια επιφάνεια των αγκώνων και στην πρόσθια επιφάνεια του ταρσού.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν έντονο κνησμό, εφελκίδες και φολίδες που ομοιάζουν με πιτυρίδα, πάχυνση και ερεθισμό του δέρματος και γκριζωπό χρωματισμό του σε περιπτώσεις έντονης παρασίτωσης.

Μία ακόμη επιδερμική παρασίτωση που συναντάται συνήθως στα κουτάβια είναι η σευλετιέλωση που οφείλεται στο άκαρι Cheyletiella. Ενίοτε προκαλεί κνησμό, ενώ η ξηροδερμία με μορφή φολίδων είναι το κλασικό εύρημα.

Παράσιτα του θυλάκου των τριχών : Το πιο διαδεδομένο παράσιτο αυτής της κατηγορίας είναι το Demodex canis που προκαλεί τη δεμοδήκωση του σκύλου. Αποτελεί μέλος της φυσιολογικής χλωρίδας του δέρματος, ωστόσο σε περιπτώσεις διαταραχής του ανοσοποιητικού συστήματος του ζώου, μετατρέπεται σε παθογόνο, προκαλώντας σοβαρή δερματοπάθεια, εντοπισμένη ή γενικευμένη. Η εντοπισμένη δεμοδήκωση χαρακτηρίζεται από περιγεγραμμένες εστίες με αλωπεκία και ερεθισμό στην κεφαλή και τα πρόσθια άκρα. Η γενικευμένη δεμοδήκωση αφορά κεφαλή, κορμό και άκρα με παρόμοιες αλλοιώσεις που συνήθως επιπλέκονται από βακτήρια.

Παράσιτα του έξω ακουστικού πόρου : Μερικά από τα παράσιτα αυτής της κατηγορίας είναι το Demodex και ο Sarcoptes που αναφέρθηκαν παραπάνω καθώς και ο Otodectes cynotis που ευθύνονται για την οξεία έξω και μέση ωτίτιδα του σκύλου.

Αυτά ήταν κάποια ενδεικτικά εξωπαράσιτα που προσβάλλουν τον σκύλο.

Προτείνεται η προληπτική αποπαρασίτωση του η οποία ξεκινά από τον δεύτερο μήνα της ζωής του κουταβιού και περιλαμβάνει :

1. Μηνιαία αμπούλα για ψύλλους, τσιμπούρια, σκνίπες, κουνούπια, ψείρες, σταβλόμυγες και ακάρεα της ψώρας, ιδίως τους μήνες Μάρτιο- Οκτώβριο.
2. Αντιπαρασιτικό περιλαίμιο 2 φορές το έτος για την πρόληψη των παραπάνω.

Εναλλακτικά μπορεί να χορηγηθεί χάπι ανά 3 μήνες για ψύλλους,τσιμπούρια και ψώρες καθώς και αντιπαρασιτικό spray για ψύλλους και τσιμπούρια με το οποίο ψεκάζονται συνήθως τα κουτάβια μικρής ηλικίας, κάθε 2 εβδομάδες.

Σοφία Σαββίδου, Κτηνίατρος Απόφοιτη του τμήματος Κτηνιατρικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.