Πολλοί από εμάς όταν υιοθετήσαμε τον σκύλο μας, είχαμε στο μυαλό μας πολύ συγκεκριμένες εικόνες για τη ζωή μαζί του. Χαλαροί να πίνουμε τον καφέ μας ή να τρώμε έξω με τον σκύλο χαλαρό στα πόδια μας, χαρούμενες στιγμές σε σπίτια φίλων που έχουν και εκείνοι σκύλους ή κινηματογραφικά ηλιοβασιλέματα στην παραλία μαζί με τα παιδιά να του πετάνε μπαλάκια.
Και ναι... όλα τα παραπάνω για τους περισσότερους που θεωρούμε τους τετράποδους συντρόφους μας μέλη της οικογένειας, είναι η ζωή που θέλουμε να ζήσουμε μαζί του.
Υπάρχουν και κηδεμόνες σκύλων που έχουν την εξής φιλοσοφία: Οι εκπαιδευμένοι σκύλοι ζουν μια ζωή γεμάτη περιορισμούς. Η φύση του σκύλου, λένε, είναι να είναι ελεύθερος. Το να λες συνέχεια στον σκύλο τι να κάνει, λένε, τον μετατρέπει σε ένα υποδουλωμένο ζώο.
Ας φανταστούμε τώρα τη ζωή ενός οικόσιτου σκύλου που έχουμε αφήσει την “ελεύθερη βούληση” να τον καθοδηγεί...
Σενάριο #1
Αφήνεις το κουτάβι σου ελεύθερο στο σπίτι για να πας στη δουλειά. Γυρίζεις μετά από 10 ώρες πίσω κουρασμένος και συναντάς το χάος. Μασημένα τραπέζια, ακαθαρσίες στα χαλιά και ένα παπούτσι μείον (συνήθως είναι το αγαπημένο σου ζευγάρι). Μαλώνεις το κουτάβι φωνάζοντας την ίδια στιγμή που - προφανώς - το κουτάβι δεν αντιλαμβάνεται γιατί δεν χαίρεσαι όσο αυτό που το βλέπεις. Η σκηνή επαναλαμβάνεται για αρκετό καιρό μέχρι που το περιορίζεις στο μπαλκόνι για να σώσεις ότι ακόμα δεν έχει φαγωθεί.
Για ένα κουτάβι τα πάντα μέσα στο σπίτι αποτελούν υποψήφια αντικείμενα εξερεύνησης. Το να το αφήνεις ανεξέλεγκτο, χωρίς καθοδήγηση, για το τι επιτρέπεται και τι όχι, δεν βοηθάει το κουτάβι σου, ούτε εξασφαλίζει μία μελλοντική αρμονική συμβίωση. Με μαθηματική ακρίβεια θα σε οδηγήσει μακροπρόθεσμα στο να έχεις σπίτι “φυλακή” για τον σκύλο σου.
Σενάριο #2
Παίρνεις μαζί τον αξιολάτρευτο σκύλο σου στις διακοπές. Έχεις φανταστεί στιγμές ξεκούρασης και χαλάρωσης για σένα, με τον σκύλο επιτέλους ελεύθερο να χαρεί και αυτός λίγες στιγμές ανεμελιάς στην παραλία.
Και όταν λύσεις το λουρί... εξαφανίζεται. Τον φωνάζεις, δεν έρχεται. Λίγο αργότερα ακούς τις οργισμένες φωνές του ζευγαριού από την παραδίπλα ομπρέλα που εκλιπαρεί κάποιος να μαζέψει τον σκύλο που έχει βουτήξει τη μουσούδα του στα υπολείμματα της τυρόπιτας και δεν φεύγει με τίποτα. Μεταφέρεστε στην ταβέρνα αλλά ούτε εκεί μπορείς να ηρεμήσεις γιατί ο σκύλος σου γαβγίζει ανεξέλεγκτα. Μετά από λίγες μέρες, οι διακοπές σου μετατρέπονται σε εφιάλτη και υπόσχεσαι στον εαυτό σου να μην τον ξαναπάρεις ποτέ μαζί.
Για πολλούς, συμπεριλαμβανομένης της αρθογράφου, ένας σκύλος ανεξέλεγκτος, χωρίς όρια, που είναι συνεχώς σε ένταση δεν είναι κάτι χαριτωμένο. Και δεν είναι χαριτωμένο γιατί ένας σκύλος που βρίσκεται σε καθεστώς μόνιμου στρες, εκνευρισμού και έντασης δεν έχει – εκ του αποτελέσματος - μια καλή ποιότητα ζωής.
Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι κοινό: ο σκύλος καταλήγει να βρίσκεται σε συνεχή περιορισμό και να στερείται το πολυτιμότερο για αυτόν αγαθό που είναι να βρίσκεται μαζί με τον άνθρωπό του.
Πιστεύω ότι πραγματικά ελεύθερος είναι ο σκύλος που του δίνεις την ευκαιρία να μπορεί να βρίσκεται πλάι σου σε όλες τις στιγμές της ζωής σου και όχι αυτός που ζει σε ένα καθεστώς μόνιμης απαγόρευσης γιατί ποτέ δεν αφιέρωσες χρόνο να τον καθοδηγήσεις σε αυτό που ζητάς από αυτόν, από την πρώτη στιγμή.
Εκπαίδευσε τον σκύλο σου να ζει αρμονικά μαζί σου. Ενίσχυσε τις συμπεριφορές που σου αρέσουν και πρόλαβε αυτές που δεν θέλεις να αναπτύξει. Επένδυσε σε μια διαχρονική σχέση και μάθε του πως να συμβιώνει αρμονικά μαζί σου. Θα στο ανταποδίδει για μια ολόκληρη ζωή!
