Όταν ένα θηλυκό κουνούπι μας τσιμπάει με σκοπό να μας «πιει» το αίμα (αργότερα θα το χρησιμοποιήσει για να φτιάξει τα αυγά του) τοποθετεί κάτω από το δέρμα μας και σάλιο. Αυτό το σάλιο διευκολύνει το κουνούπι στο να πίνει αίμα πιο γρήγορα μιας και περιέχει κοκτέιλ αντιπηκτικών. Αφού ρουφήξει το αίμα που επιθυμεί, πετάει μακριά αφήνοντας μια μικρή ποσότητα σάλιου στο σημείο.

Αμέσως ενεργοποιείται το ανοσοποιητικό σύστημα με σκοπό να πολεμήσει το σάλιο. Μέσω αυτής της διαδικασίας παράγεται ισταμίνη η οποία ξεκινάει την φλεγμονώδη αντίδραση.

Η ισταμίνη βοηθά επίσης τα λευκά αιμοσφαίρια και άλλες πρωτεΐνες να πολεμήσουν εισβολείς στο σώμα μας, κάνοντας τα κύτταρα τους πιο ευάλωτα.

Στην ουσία η ισταμίνη κάνει τα αιμοφόρα αγγεία κοντά στο τσίμπημα να φουσκώσουν προκαλώντας φαγούρα. Ξύνοντας το σημείο κάνουμε την φαγούρα χειρότερη και το ανοσοποιητικό μας σύστημα να παράγει και άλλα αντισώματα ώστε να πολεμήσουν την ξένη πρωτεΐνη.

Ήξερες ότι: 

Μόνο τα θηλυκά κουνούπια τσιμπάνε. Μετά το τσίμπημα ξεκουράζονται σε ασφαλές σημείο και παράγουν αυγά από την πέψη των πρωτεϊνών και του σιδήρου που περιέχει το αίμα μας, παράγοντας αμινοξέα τα οποία είναι τα «δομικά υλικά» για την σύνθεση των πρωτεϊνών του κρόκου των αυγών.

Επιμέλεια: Θοδωρής Λιμναίος