Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκόσμιου Πόλεμου ένα εκατομμύριο περίπου ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά σκοτώθηκαν στο πεδίο της μάχης. Ο ρόλος τους ήταν πολύ σημαντικός. Προειδοποιούσαν τους στρατιώτες όταν πλησίαζε ο εχθρός, εντόπιζαν και μετέφεραν τραυματίες, εξοπλισμό και σημαντικά μηνύματα.

Στην αρχή του πολέμου οι Βέλγοι χρησιμοποιούσαν σκυλιά για την μεταφορά υλικού και τραυματιών. Σύμφωνα με τα αρχεία της εποχής, σχολή εκπαίδευσης σκύλων για το πεδίο της μάχης είχαν και οι Γάλλοι. Λέγεται πως πριν ακόμα αρχίσει ο πόλεμος είχαν 250 εκπαιδευμένα σκυλιά έτοιμα να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.

Το 1914 ο Βρετανός Edwin Hautenville Richardson ταξίδεψε ως μέλος του Ερυθρού Σταυρού με κάποια εκπαιδευμένα σκυλιά στο Βέλγιο αλλά μόλις οι Γερμανοί μπήκαν στις Βρυξέλλες αναγκάστηκε να φύγει. Αυτό το ταξίδι του έβαλε στο μυαλό την ιδέα μιας πιο εξειδικευμένης εκπαίδευσης σκύλων από τις συμμαχικές δυνάμεις. Σύμφωνα πάντα με τον Richardson οι Γερμανοί είχαν μεγαλύτερη πείρα στην εκπαίδευση σκύλων, αλλά όχι μεγάλη ποικιλία φυλών. Μάλιστα αγόραζαν, μυστικά, Collie από την Μεγάλη Βρετανία.

Με την επιστροφή του στην Αγγλία ο Richardson αποφάσισε να εκπαιδεύσει σκύλους αποκλειστικά για την μεταφορά σημαντικών μηνυμάτων για τη περίπτωση που δεν υπήρχε άλλος τρόπος επικοινωνίας. Μετά από μεγάλη προσπάθεια κατάφερε να εκπαιδεύσει δύο Airedale Terrier. Οι Wolf και Prince μεταφέρθηκαν στην Γαλλία όπου δοκιμάστηκαν σκληρά και με μεγάλη επιτυχία στη μάχη του Vimy Ridge.

Η στρατιωτική αναφορά γράφει "Όλες οι τηλεπικοινωνίες είχαν πέσει και η μετάδοση οπτικών σημάτων ήταν αδύνατη. Τα σκυλιά ήταν ο μόνος τρόπος για να ανταλλάσσουμε μηνύματα."

Η προσφορά και η ικανότητα τους ήταν τόση μεγάλη που αμέσως μετά (1917) ιδρύθηκε στο Hampshire η πρώτη Βρετανική σχολή εκπαίδευσης (British War Dog School), με επικεφαλής τον Richardson. Κάποιες φυλές τα κατάφερναν καλύτερα όπως Collie, lurchers, Irish terriers, Welsh terriers, Deerhounds και Airdales. Ο Richardson δεν προτιμούσε τα Fox terriers επειδή λέει "είχαν το μυαλό τους στο παιχνίδι" και τα Retrievers επειδή ήταν πολύ "συμβατικά" (compliant), "φιλικά" και δεν μπορούσαν να είναι "ανεξάρτητα".

Οι σκύλοι ήταν προσφορά απλών ανθρώπων ή επιστρατεύτηκαν από καταφύγια. Συνήθως αυτοί που έδιναν τους αγαπημένους τους φίλους έστελναν μαζί και ένα γράμμα. Ένα μικρό κορίτσι είχε γράψει: "Πριν λίγο καιρό έφυγε ο πατέρας μου για να πολεμήσει τον Kaiser, σήμερα φεύγει και ο Jack για να κάνει το καθήκον του". Σε μία άλλη επιστολή μία γυναίκα έγραψε: "Έδωσα τον άντρα και τους δύο μου γιούς. Σήμερα δίνω και τον σκύλο μου".

Ένα από τα πιο ηρωικά σκυλιά του Α' Παγκόσμιου Πολέμου ήταν ένα Boston Bull Terrier με το όνομα Stubby. Προειδοποιούσε τους στρατιώτες για ξαφνικές επιθέσεις βομβών αερίου και εντόπιζε τραυματίες στο πεδίο της μάχης. Υπηρέτησε με τον Αμερικάνικο στρατό στο Δυτικό μέτωπο για 17 μήνες και πήρε μέρος σε 18 μάχες. Ήταν το πρώτο σκυλί που τιμήθηκε με τον βαθμό του Λοχία. Μετά τον πόλεμο το 1918 επέστρεψε στην Αμερική. Απεβίωσε στις 4 Απριλίου του 1926.

Οι σκύλοι ως "συμπολεμιστές" δεν εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στον Πρώτο Παγκόσμιο. Στοιχεία και μαρτυρίες υπάρχουν από τα αρχαία χρόνια. Οι Ρωμαίοι, Πέρσες, Αιγύπτιοι και Έλληνες ήταν μόνο μερικοί από τους λαούς που είχαν σκυλιά στο πεδίο της μάχης.

Το 2012 κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τίτλο "Soldier Dog". Ο συγγραφέας, Sam Angus, περιγράφει την ιστορία ενός αγοριού που βρέθηκε το 1917 να πολεμάει παρέα με το σκύλο του σε ένα "πόλεμο για μεγάλους...". Σας προτείνω να το διαβάστε.