Αφορμή για αυτό το κείμενο ήταν μια αυθόρμητη ερώτηση που μου έκανε ξαφνικά η 5χρονη κόρη μου, ενώ κρατούσε σφιχτά στην αγκαλιά της τον Basquiat. ο Basquiat είναι ένα κατάμαυρο αρσενικό Labrador Retriever, σχεδόν 7 ετών. Είναι το αγόρι της οικογένειας, είναι το αδερφάκι μας, ο γιος, ο φίλος, ο προστάτης, ο εξομολογητής, είναι το ζωντανό λούτρινο κουκλάκι μας, είναι αυτός που γεμίζει το σπίτι τρίχες, είναι αυτός που χαλάει το γκαζόν, είναι αυτός που βρίσκει τα παιδάκια που χάνονται στο δάσος και τα βουνά!

Τι να απαντήσεις σε αυτό το πλασματάκι που από όταν γεννήθηκε είχε δίπλα της αυτό το μαύρο αγόρι να την προσέχει, να τρέχει από πίσω της, να δέχεται χωρίς αντίδραση κάθε άγαρμπο άγγιγμα, κάθε φωνή, κάθε τσιρίδα και κάθε απαίτηση;

Τι να της απαντήσεις όταν η ίδια τον αποκαλεί αδελφούλη μου, φιλαράκο μου, αγάπη μου, τρελό αγόρι!

Τι να της απαντήσεις όταν ξεφυλλίζοντας το άλμπουμ με τις φωτογραφίες (ναι καμιά φορά εκτυπώνουμε κιόλας) ή κοιτώντας τις φωτογραφίες στον υπολογιστή, βλέπουμε το αγόρι παρών σε όλες τις σημαντικές στιγμές και της μικρής και της μεγάλης κόρης, σε όλες της σημαντικές στιγμές της οικογένειας.

Τι να της απαντήσεις όταν η ίδια ανησυχεί και στεναχωριέται που το αγόρι δεν μπόρεσε φέτος να επισκεφτεί τα ξαδέλφια του και τη μαμά γιατί δυστυχώς δεν μπορέσαμε να του χαρίσουμε την κλασική εβδομάδα διαμονής – καλοκαιρινές διακοπές – στο εκτροφείο που γεννήθηκε, αλλά ευτυχώς όμως είχαμε τη χαρά να φιλοξενήσουμε την αδερφή του για μερικές μέρες!

Με όλες αυτές τις καθημερινά ανθρώπινες καταστάσεις και άλλα τόσα που μοιραζόμαστε με το αγόρι, δεν είναι λογική η ερώτηση της μικρής;

Το παρακάνετε θα πούνε κάποιοι!

Μα δεν κάνουμε τίποτε παραπάνω ή υπερβολικό από το να αγαπάμε και να σεβόμαστε το ζωντανό που εμείς επιλέξαμε να ζήσει μαζί μας, όχι δεμένο στην αυλή, όχι παρατημένο στο χωράφι, αλλά στο σπίτι μας, στην οικογένειά μας! Χωρίς υπερβολές τύπου να κοιμάται στα κρεβάτια μας ή να τρώει μαζί μας στο τραπέζι, μοιραζόμαστε με το αγόρι όσες περισσότερες στιγμές μπορούμε! Ανθρώπινες στιγμές!

"Μα είναι μονάχα ένας σκύλος, ένα ζώο, δεν είναι άνθρωπος"

Όχι δεν είναι άνθρωπος αλλά καμιά φορά – εξαρτάται από το παιχνίδι ή το παραμύθι – μπορεί να μεταμορφωθεί και σε πολλά άλλα πράγματα…

Μπορεί να γίνει Barbie! Γιατί τι εντύπωση να κάνει μια Barbie ή ένα μεγάλο λούτρινο αρκουδάκι όταν έχεις έναν σκύλο;

Μπορεί να γίνει σωσίβιο, βάρκα ή serf! Γιατί τι εντύπωση να κάνει ένα πολύχρωμα τεράστιο σωσίβιο με σχήμα δελφινιού ή χελώνας όταν έχεις μάθει κολύμπι κρατώντας το λουρί του σκύλου ή όταν κρατώντας τον σκύλο σου σκίζεις τα κύματα!

Μπορεί να γίνει ο ήρωάς σου! Γιατί όταν έχεις ένα σκύλο που φοράει στολή και ξέρει πως να σώζει ανθρώπους που κινδυνεύουν ή που έχουν χαθεί, τότε δεν σου κάνουν μεγάλη εντύπωση τα παραμύθια με τους δράκους, τους ιππότες και τις πριγκίπισσες!

Ο Μάγκας της Πενελόπης Δ., ο Μπακ του Τζακ Λόντον, ο Ομηρικός Άργος και τόσοι άλλοι σκύλοι που αναφέρονται και σε σχολικά βιβλία και τα παιδιά τους γνωρίζουν, δίνουν τη δική τους απάντηση στο αν αυτοί οι σκύλοι γνωρίζουν τι είναι ή έχουν μπερδέψει το ρόλο τους και έχουν αναγάγει τον εαυτό τους σε κάτι άλλο, ηρωικό ή υπερφυσικό!

Επίσης υπάρχουν τα παραμύθια και οι ιστορίες εμπνευσμένων φιλόζωων ανθρώπων, παιδαγωγών και μη, που αρκετά συχνά συγγράφουν και μας χαρίζουν νέα, όμορφα και συγκινητικά βιβλία αναδεικνύοντας την αξία του κατοικίδιου στη ζωή μας και στην οικογένειά μας!

Αγοράστε στα παιδιά σας βιβλία με παραμύθια και ιστορίες που μιλούν για σκύλους! Διαβάστε τα πρώτα εσείς. Μετά διαβάστε τα στα παιδιά σας – και μετά σκεφτείτε σοβαρά αν θα σας ήθελε ένας σκύλος για κηδεμόνα του…

Οπωσδήποτε δεν πρέπει να ξεχνάμε και τους άλλους σκύλους, αυτούς που σίγουρα δεν γνωρίζουν ότι είναι σκύλοι – τον Pluto, τον Ρανταπλάν, τον Snoopy, τον Μιλού, τη Λαίδη και τον Αλήτη, τον Στρατηγό Μουσούδα, τον Ιντεφίχ, τον Γκούφη και τόσους άλλους!

Είναι λογική λοιπόν, είναι απόλυτα λογική και δικαιολογημένη η ερώτηση της Αντιγόνης "μπαμπά, ο Μπάσκι γνωρίζει ότι είναι σκύλος;"

Ακόμα και αν θεωρήσουμε ότι ο Basquiat γνωρίζει τη φύση του, γνωρίζει ότι είναι σκύλος και γνωρίζει τι σημαίνει να είσαι σκύλος – είναι αυτός ο ίδιος που στην προσπάθειά του να μας ικανοποιήσει, μιμείται συμπεριφορές και πολύ περισσότερο από εμάς προσπαθεί να αναπτύξει έναν κώδικα, μια γλώσσα επικοινωνίας μαζί μας!

Δεν έχει να κάνει με την εκπαίδευση (με την έννοια που έχουμε συνηθίσει για το τι σημαίνει η εκπαίδευση σκύλου) – έχει να κάνει με την εκπαίδευση που λαμβάνει ο σκύλος άθελά μας, με τις εμπειρίες που του χαρίζουμε, με την καθημερινότητά του όπως εμείς την επιλέγουμε, στο πως τον αντιμετωπίζουμε, στο πόση αξία του δίνουμε, στο τι του ζητάμε και στο τι του δίνουμε!

Σίγουρα δεν καταλαβαίνει τα παραμύθια και τις ιστορίες που του αφηγείται η κόρη μου, αλλά υπομονετικά και με ευχαρίστηση κάθεται δίπλα της και την ακούει – και αυτό της αρκεί!

Σίγουρα η φρυγανιά δεν είναι η σούπερ αγαπημένη του λιχουδιά, αλλά ξέρει ότι όταν τα κορίτσια πίνουν τσάι, υπάρχει ένα κομματάκι και για αυτόν.

Ξέρει ότι όταν επιστρέφω στο σπίτι και τον βρίσκω μέσα, πολύ πιθανό είναι να τον βγάλω στην αυλή και για αυτό κρύβει το κεφάλι του στρουθοκαμηλίζοντας κάτω από μια καρέκλα ή το τραπεζάκι για να μην τον δω!

Σίγουρα δεν μπορεί να καταλάβει τους λόγους, αλλά όταν είμαι στεναχωρημένος ή όταν είναι τα κορίτσια μου στεναχωρημένα, θα έρθει πρώτος στοργικά να ακουμπήσει το κεφάλι του στα πόδια μας, να ζητήσει να του δώσουμε το αγχολυτικό για εμάς χάιδεμά του και με τα μάτια του θα μας δώσει να καταλάβουμε ότι το μόνο που έχει αξία είναι να εκφράζουμε την αγάπη μας σε όσους νοιαζόμαστε και να δεχόμαστε την αγάπη από όσους μας νοιάζονται!

"Πώς να κρυφτείς από τα σκυλιά… έτσι κι’ αλλιώς τα ξέρουν όλα!"

Ο σκύλος είναι ανθρωποκεντρικός από τη φύση του – λάθος είναι να απαιτούμε μια υπερβολική ανθρωποποίηση των συμπεριφορών του.

Ο σκύλος θα συνηθίσει μια καθημερινότητα (καλή ή κακή) ανάλογα με την δική μας καθημερινότητα και τη θέση που θα δώσουμε στον σκύλο μέσα στην οικογένεια (αν του δώσουμε μια τέτοια θέση…)

Η ανθρωποκεντρική φύση του σκύλου, θα μπορούσαμε να πούμε ότι, επιλέχθηκε από τον ίδιο και εξελίχθηκε στην πορεία των μερικών χιλιάδων χρόνων παρουσίας του δίπλα στις ανθρώπινες κοινωνίες!

Το αποτέλεσμα είναι να λέμε σήμερα φράσεις όπως "ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου"…άραγε οι σκύλοι λένε την αντίστοιχη φράση για εμάς;

Ο σκύλος ξέρει ότι είναι σκύλος και θέλει σε αυτά τα 10 – 15 χρόνια που του χάρισε η φύση να είναι δίπλα μας φίλος, προστάτης, οδηγός! Ο σκύλος δεν θέλει να γίνει άνθρωπος!

…αυτό που ίσως θέλει, είναι εμείς να παραδειγματιστούμε από αυτόν!

Μετά από 1000 λέξεις, δεν ξέρω αν θα βρείτε κάποιο νόημα σε αυτό το κείμενο, αν γελάσατε, αν συγκινηθήκατε ή αν σαν ήταν αδιάφορο.
Είναι μερικές φορές που απλά ξεκινάς και γράφεις ίσως ψάχνοντας απαντήσεις, ίσως γιατί ψάχνεις τρόπο να εξωτερικεύσεις και να συμμαζέψεις μπερδεμένες σκέψεις, ίσως γιατί απλά δεν έχεις τι να κάνεις…

Εγώ διαβάζοντας το παραπάνω κείμενο και πριν πατήσω το τελικό save, χαμογέλασα, γύρισα και κοίταξα τον Basquiat και τον ρώτησα:

"ρε φίλε τι είσαι τελικά;"

Κωνσταντίνος Καλφούντζος - Εκπαιδευτής Σκύλων Έρευνας Αγνοουμένων Pet Partners International Team Evaluator Scent Work Instructor Επικοινωνία: twitter

{cbrelatedarticle count="5" /}