Η φυσιολογική ποσότητα νερού που καταναλώνει ένας σκύλος ημερησίως κυμαίνεται στα 40-60 ml/ κιλό σωματικού βάρους. Η αύξηση κατανάλωσης νερού πάνω από τα φυσιολογικά επίπεδα ονομάζεται πολυδιψία. Η πολυδιψία στους σκύλους δεν αποτελεί νόσημα αλλά κλινικό σύμπτωμα και μπορεί να οφείλεται σε παθολογικά ή μη αίτια.

Η υπερβολική κατανάλωση νερού συνήθως συνυπάρχει με αυξημένη παραγωγή ούρου (πολυουρία) από το ζώο. Αυτό είναι λογικό καθώς η ενυδάτωση του ζώου πρέπει να βρίσκεται σε ισορροπία. Έτσι, αύξηση της κατανάλωσης νερού απαιτεί αύξηση της παραγωγής και απέκκρισης του ούρου ώστε να αποφευχθεί η υπερυδάτωση. Ομοίως, αύξηση της παραγωγής και απέκκρισης του ούρου απαιτεί αύξηση της κατανάλωσης νερού ώστε να αποφευχθεί η αφυδάτωση του οργανισμού.

Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες παρατηρούν την πολυουρία γρηγορότερα από την πολυδιψία καθώς ο σκύλος τους χρειάζεται συχνότερα βόλτα ή ουρεί σε ακατάλληλα σημεία (π.χ. μέσα στο σπίτι) ή η ούρηση έχει ασυνήθιστα μεγάλη διάρκεια.

Μη παθολογικά αίτια που μπορούν να προκαλέσουν πολυδιψία είναι:

1. Oι συνθήκες περιβάλλοντος. Για παράδειγμα μία μέρα με καύσωνα ή ένα δωμάτιο με δυνατή θέρμανση θα αυξήσουν την ανάγκη του σκύλου για νερό.
2. Αλλαγή της τροφής από υγρή (κονσέρβα) σε ξηρά (κροκέτες) θα αυξήσει την κατανάλωση νερού, καθώς η περιεκτικότητα της δεύτερης σε υγρασία είναι μικρότερη.
3. Σκύλοι μετά από έντονη σωματική δραστηριότητα έχουν ανάγκη από περισσότερο νερό και σκύλοι που λαμβάνουν θεραπεία με διουρητικά φάρμακα ή γλυκοκορτικοειδή (κορτιζόνη) καταναλώνουν περισσότερο νερό.

Οι κυριότερες παθολογικές καταστάσεις που έχουν ως συμπτώματα πολυουρία-πολυδιψία στο σκύλο είναι:

1. Προβλήματα των νεφρών όπως η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια ή παθήσεις των νεφρικών σωληναρίων
2. Νοσήματα του ήπατος όπως η οξεία ηπατική ανεπάρκεια και η χρόνια ηπατίτιδα του σκύλου
3. Διάφορες ενδοκρινολογικές παθήσεις όπως ο σακχαρώδης διαβήτης και ο υπερφλοιεπινεφριδισμός (νόσος Cushing)
4. Η πυομήτρα στα θηλυκά ζώα.

Σε κάθε περίπτωση που κάποιος ιδιοκτήτης παρατηρήσει πολυδιψία-πολυουρία στο σκύλο του που δεν οφείλεται σε εξωτερικούς παράγοντες (π.χ. καιρικές συνθήκες), θα πρέπει να απευθυνθεί στον κτηνίατρό του.

Ο κτηνίατρος μετά από κλινική εξέταση, αιματολογικές, βιοχημικές εξετάσεις αίματος και εξετάσεις των ούρων μπορεί να έχει μία πρώτη εικόνα για την κατάσταση της υγείας του σκύλου. Αν μετά από αυτές τις βασικέ εξετάσεις δεν βρεθεί η αιτία που προκάλεσε πολυουρία-πολυδιψία, τότε θα χρειαστεί περαιτέρω διερεύνηση με απεικονιστικές εξετάσεις και πιο ειδικές εξετάσεις αίματος όπως π.χ. ορμονολογικές εξετάσεις.

Υπάρχει και η πιθανότητα μετά από πλήρη εργαστηριακό έλεγχο να μην βρεθεί κάποια αιτία που προκαλεί την πολυδιψία. Η πολυδιψία αυτή ονομάζεται ψυχογενής και προκαλείται στο ζώο από κάποια στρεσογόνο κατάσταση.

Η θεραπεία φυσικά της πολυδιψίας-πολυουρίας εξαρτάται πάντα από το υποκείμενο νόσημα που προκαλεί τα συμπτώματα αυτά.

Εύη Πουρνάρα, Κτηνίατρος Κτηνιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Επικοινωνία: Facebook Page